ШТО СЕ СЛУЧУВА СО МАКЕДОНСКИТЕ ИНТЕГРАЦИИ?

ДО КОГА ЕУ ЌЕ СИ ИГРА МАЈТАП СО НАС ?

Зарем нашата жртва не е најголема од сите земји кои станаа членки на ЕУ?. Промената на името и сите пропратни прифаќања во договорите со Бугарија и Грција, силно удрија по нашиот идентитет, историја, традиција, култура и свеста на Македонскиот народ. Постои ли некоја поголема жртва за нашите аспирации во ЕУ?

Сосема нормално и логично е дека ако нема позитивна одлука од ЕУ за отворање на преговорите, ќе се создаде негативна клима во земјата која ќе се одрази на референдумот. Ако референдумот пропаде, ќе пропадне и Договорот. Со тоа пропаѓа и определбата за членство во ЕУ и НАТО. Ако некој не ја почитува нашата определба и нашите жртви - тогаш не ни е ни потребно таквото друштво.

СТЕПЕНИ НА НИВОТО НА СВЕСТА

СТЕПЕНИ НА НИВОТО НА СВЕСТА

Иако досега доста зборувавме за Суштината на повисоки форми на свест (  http://petar-luka.blogspot.com/2011/12/blog-post_4565.html )  и Свеста која егзистира во различните светови (Нивото на земјата или Материјалниот свет, Астралниот свет, Креативниот свет и Највисокиот свет или Највисокото ниво од духовни светови), сепак од практичен аспект добро би било да имаме можност да ги препознаваме различните степени на нивото на свеста кои можат да се сретнат во материјалниот свет - Земјата, која е  основа за развој на повисоките форми на свест и развој на духовните светови чија реализација е токму материјалниот свет. Секој степен на нивото на свеста има и различна манифестација на однесувањето и сваќањето на сопственото  постоење на поединецот, па често пати многу луѓе ни изгледаат „чудни’’ и тешко можеме да ги сватиме нивните принципи на живеење и однесување.

       Но најпрво да се потсетиме дека Свеста се иницира и се манифестира уште во моментот на зачетокот, и тоа како Индивидуална Свест во дадено ВРЕМЕ и ПРОСТОР, а потоа започнува процесот на индивидуализација на свеста и хармонизирање со повисоките форми на свест. Притоа, во својот развој се манифестира низ три облици или нивоа: Ниво на развој на самата свест, Ниво на развој на Вибрации и Енергии (зашто спона помеѓу Свеста и материјата е Умот кој е специфична вибраторно-енергетска творба преку кого се остварува процесот на Индивидуализација на Свеста - а како резултат на ускладувањето на вибрациите на емоциите и мислите со Свеста) и Развој на ниво на материја односно развој на физичкото тело чија форма треба да биде оптимална за оптимален развој на процесот на индивидуализација на Свеста. Притоа да не заборавиме дека Материјата и Енергијата се две појавни форми на иста стварност, но се разликуваат поради нивната густина и фреквенцијата на вибрациите.

      Од друга страна, свеста која егзистира во различните светови е различна. Спомнавме постоење на четири Нивоа на свест, иако четирите света се поделени на региони односно подсветови кои се со различно ниво на свест (како што на земјата постојат растителен и животински свет со различно ниво на  свест во секој од нив, или во истиот регион-подсвет). Значи според оваа  класификација, четирите нивоа на свест се:

    -   Спиритуално ниво на свест

    -   Ментално ниво на свест (ниво на Умот)

    -   Емоционално ниво на свест

    -   Материјално ниво на свест

Поопширно за ова пишував во постот на овој блог „Свест, Светови и Моќи„  ( http://petar-luka.blogspot.com/2012/08/3.html ).

Имајќи го ова во предвид, можеме да речеме дека поделбата на СТЕПЕНИ НА НИВОТО НА СВЕСТА е условна, но од практичен аспект е корисна за согледување на улогата на нивото на свеста во различните животни ставови и однесувања кои се манифестираат во секојдневниот живот кај луѓето, но и согледување и разбирање на промените предизвикани со промена на свеста.

      Во зависност од духовниот развој на поединецот и неговото сваќање на животот, ќе изнесам седум степени на нивото на свеста, иако постојат многу повеќе варијанти на духовниот развој во Спиритуалното, Менталното, Емоционалното и Материјалното ниво на свест.

   1.  Овој степен на ниво на свест се однесува на оние поединци кои имаат најнизок степен на духовен развој. Мислам дека е погрешно мислењето дека во овој степен спаѓаат народите кои се на многу ниско цивилизациско ниво (барем за нашиот начин на сваќање на цивилизацијата) бидејќи тоа е нивни избор – да се живее во склад со природата. Поединците со овој степен на свест ги има во сите народи, а социјалната средина, наследените особености и многу други суптилни фактори влијаат на степенот на развој на свеста кај поединецот.

   2.   Во овој степен доминира материјалниот над духовниот развој. Најголем број на луѓе припаѓаат во овој степен на развој на свеста, нивната стреќа ја гледаат во материјалниот престиж и немаат мерка во трката по материјални добра по секоја цена. Кај нив доминира Емоционалното над Менталното ниво на свест. Емоциите (а не разумот) ги водат низ животот за кого немаат јасна претстава и ги пропуштаат вистинските вредности на животот. Но овој степен на ниво на свеста е неопходен за понатамошен развој на свеста бидејќи преку материјалните искушенија ќе можат да ја сватат разликата помеѓу доброто и лошото, вистинските вредности и заблудите во животот. Овие луѓе, порано или покасно, ќе мораат да научат да размислуваат а не да го злоупотребуваат размислувањето само за рационално објаснување и оправдување на своите постапки.

   3.   Луѓето кои припаѓаат во овој степен на развој на свеста имаат силна потреба од спознавање на духовните вредности. Но потрагата по духовните вредности најчесто е макотрпна работа и долготраен процес на преиспитување за избор на вистинскиот пат до духовните свери. Сепак потрагата по духовните вредности немора секогаш да биде макотрпна работа ако постои авторитет или традиција на почитување на одредени духовни вредности. Такви се верниците кои живеат во склад со своето верско учење, независно од тоа дали нивниот избор е вистинскиот. Овие луѓе ги почитуваат духовните вредности, најчесто се смирени, рационални и добро се снаоѓаат во практичните свери во животот. Но сепак на овие луѓе им недостасува интерес за подлабоки духовни спознанија и потреба за истражување на непознати духовни свери кои се надвор од нивната верска определба.

   4.   Овие луѓе се вистински духовни трагачи. Нивната свест е на многу високо ниво а потрагата по духовните вредности е макотрпна и целосно посветена на духовниот развој и самоспознавањето. Предизвиците на материјалниот свет немаат поголемо значење во нивниот живот, а материјалните вредности само им служат и не претставуваат нивна цел. Обично се духовни учители, но истовремено се и целосно посветени на сопствениот духовен развој и развојот на другите кои имаат слични потреби.  Луѓето на овој степен на развој на свеста се емоционално уравнотежени, длабоко ја согледуваат сопствената внатрешност и често го надмудруваат својот ум кога не сака промени од кои се плаши. Нивната смисла на животот е потрагата по Универзалната љубов.

   5.  На   овој степен на развој на свеста, поединецот е во потполност ослободен од сопственото Его, односно од желбите и предизвиците во материјалниот свет.  Зрелоста и свеста која ја поседува му овозможува моќ за канализирање на интуитивните сознанија и елементарните енергии кои потекнуваат од повисоките духовни светови. Неговите дела се последица на вистинската слободна воља со која во потполност владее и ја креира сопствената судбина.

   6.  Со ова ниво на свест се стекнале мал број на лица кои постигнале  „Просветлување’’ (Самореализација, Единство со Бог, Спознавање на Бог во себе, и сл.). Нивното знаење е дирекно и искуствено. Обично се таинствени во својата работа и духовните активности кои ги посветуваат на доброто за сите луѓе во светот. Живеејќи во својот новоосознаен свет, тие се осамени и не ги пренесуваат своите духовни искуства за побрз духовен развој на другите. Можеби нивната приватност и таинственост се неопходни за нивната заштита зашто знаат дека нема да бидат правилно сватени, односно дејствувањето на највисоко ниво на свест не може да се свати и разбере кога се поседува пониско ниво на свест.

   7.   Во овој нависок степен на развој на свеста спаѓаат совршените суштества (повисоки ентитети од човечко потекло) кои поради постигнувањето на највисокото ниво на свест не се инкарнираат во материјалниот свет. Индивидуализацијата на нивната свест го постигнала највисокото ниво, и нивната потреба за инкарнација завршила. Но овие совршени суштества доброволно се инкарнирале во материјалниот свет (Земјата) за да помогнат во целокупниот духовен развој на човештвото.

***

Можеби некој се пронајде во еден од изнесените степени на нивото на свеста или пак ќе може да се пронајде помеѓу два степена, но морам поново да нагласам дека ваквата поделба е само условна и со одредена цел. Да не заборавиме дека Индивидуализацијата на свеста е континуиран процес кој се развива во различни облици и насоки, а во различен период од својот развој е различна во сите три гореспомнати нивоа низ кои се манифестира.

ДАЛИ СМЕ ЖРТВА НА САМИТЕ СЕБЕ?

ДАЛИ СМЕ ЖРТВА НА САМИТЕ СЕБЕ?

(или: Спознај се самиот себеси! - II-дел)

           

 Се додека не ја сватиме врската помеѓу внатрешните мисли односно нашите верувања и случувањата во нашиот живот, можеме да бидеме само несвесна жртва на самиот себе. Ако сакаме позитивни промени во нашиот живот – мораме да се промениме.

         Каков и да е проблемот кој не оптеретува (финансиски проблеми, проблеми на работа, здравствени проблеми, немаме доволно пријатели, постојано сме искористувани од други, лоши меѓучовечки односи, неправди кои ни се нанесуваат и сл.), тој е само надворешна последица на нашиот начин на размислување. Но, начинот на мислење може да се промени.

 Она во што веруваме обично е мислење на некој друг, сме го стекнале во минатото и сме го вклучиле во нашиот систем на верувања. Затоа време е за промени. Сегашните мисли ќе ги создаваат нашите идни искуства, а зборовите кои ги изговараме – ќе ги покажуваат нашите внатрешни мисли.

        Како илустрација на некои наши погрешни однесувања и размислувања, ќе изнесам два примера преку кои можат да се согледаат одредени наши предрасуди и животни ограничувања кои самите си ги поставуваме иако неповолно влијаат на нашиот живот. Многу често во секојдневниот говор ги употребуваме зборовите  „Јас треба ...’’ или „Јас морам ...’’, а тоа асоцира на немање на избор односно глаголот „треба’’ или „мора’’ не присилува нешто да направиме, иако за правилна постапка ни е потребна можноста за избор. Ако немаме избор, постои поголема веројатност за погрешно постапување... Обично на прашањето Зошто? , одговорот може да биде: - Затоа што мојот татко сака да ..., Затоа што морам тоа да го направам ..., Бидејќи неможам повеќе да издржам ...,Бидејќи сум преслаб, Не сум способен за ... и сл. Ваквите одговори ги откриваат предрасудите и животните ограничувања на личноста, а често пати се критикуваме самите себе и поради работи кои не сме ги направиле, иако тоа не била наша идеја или воља. Обично тоа било нешто што некој друг рекол дека треба да го направиме.

Следниот пример со кој ги откриваме животните ограничувања и негативните искуства во нашиот живот, се однесува на асоцијациите добиени од одговорите на речениците започнати со “Да стварно сакав ...”. На прашањето „А зошто не?”, се добиваат следните најчести одговори: - Не сакав, Се плашам, Не знаев како, Требаше многу да учам ... и сл. Како што гледаме, многу луѓе со години се оптеретени со тоа што нешто не направиле, а всушност и не сакале тоа да го направат.
Но најголемите наши проблеми во животот доаѓаат од недостаток на самодоверба.

КАКО ДА ПОЧНЕМЕ СО ПРОМЕНИТЕ?

За да ги согледаме причините за негативните уверувања, потребно е да направиме големо ментално припремање. Затоа да го преиспитаме нашето минато малку подобро и да погледнеме кои уверувања не водат низ животот. Секако дека ваквиот пристап за многумина од нас е болен, но ние мораме да погледнеме што можеме да поправиме, што можеме да исфрлиме и што ќе зачуваме од нашето минато – на сличен начин како што тоа го правиме при генералното чистење во нашиот стан. Ќе ги прегледаме сите ствари, некои ќе ги зачистиме од прашината и ќе ги сочуваме, некои ствари кои не ни се повеќе потребни и ни пречат – ќе ги исфрлиме, а некои пак ќе мораме да ги поправиме зашто ни се драга успомена. Нашата ментална куќа мора да биде чиста и уредна како и нашиот стан. Не смееме да се вознемируваме ако некои уверувања мораме да ги исфрлиме. Ако некои мисли или уверувања не ни користеле и ни создале непријатни искуства, мораме што побрзо да се ослободиме од нив за да можеме да создаваме нови искуства.

 Но да погледнеме некои уверувања кои би можеле да не ограничуваат, да размислиме од каде тие доаѓаат и како треба да постапиме за да ги надминеме негативните искуства со нив.

1. Ограничувачко уверување: НЕ СУМ ДОВОЛНО ОДГОВОРЕН

     Постојат многу причини за ваквото уверување, но овде ќе наведеме еден конкретен пример. Ако таткото инсистира неговиот син да го заврши факултетот за да може да се гордее со него, синот е под постојан притисок и секој негов неуспех наидува на критики од неговиот татко кој ги финансира студиите. Синот почнува да чувствува грижа на совеста и огорченост, а неговите неуспеси стануваат се почести. Секако, во овој случај најголем губитник не е таткото туку синот кој чувствува грижа на совеста и е уверен дека не е доволно одговорен и добар.

  2. Ограничувачко уверување:  НЕДОСТАТОК НА САМОДОВЕРБА

     Бидејќи многу уверувања кои се ограничувачки за личноста потекнуваат од детството, и овој пример ќе го земеме од тој период на развојот. Таткото и синот се во постојани недоразбирања, синот очекува подршка од таткото (бидејќи сепак таткото е авторитетот) но добива само критики. Синот има различни болки во телото, но не сваќа дека тие потекнуваат од потиснатиот бес. Но и таткото пати, ги има истите симптоми и не сваќа дека бесот е причина за неговите болки.

  3. Ограничувачко уверување:  ЖИВОТОТ Е ПРЕПОЛН СО ОПАСНОСТИ

     И ова ограничувачко уверување најчесто потекнува од детството или раната младост ако еден или двајцата родители биле уплашени од животот. Но истото може да се стекне и покасно при осамостојувањето, ако за подолг период се преживувани повеќе опасности кои создале вакво уверување.

4. Ограничувачко уверување: НЕ СУМ ДОВОЛНО ДОБАР

   Ако личноста во текот на детството била запоставувана поради нездравиот брак меѓу родителите кои биле преокупирани самите со себе и имале постојани расправии, ако останувала често осамена и препуштена самата на себе, ако притоа тргнала по лоши патишта (дрога, алхохол, коцка) поради запоставеноста од родителите, нормално е во таа личност да се развие уверување дека не е доволно добар бидејќи се чувствува напуштен и заборавен.

5.  Други ограничувачки уверувања поради негативни пораки од средината.

          За да се ослободиме од нив мораме добро да се замислиме и да обрнеме внимание на се’ што негативно влијаело на нас, односно какви све негативни пораки сме добивале:

     - од родителите кога не критикувале и која била причината, што зборувале за нас, за нашето тело, за љубовта, за врските, за парите, за нашите способности ...

     - од роднините, другарите, наставниците, луѓето кои за нас биле авторитети и сл.

     - од нашите постари браќа или сестри кои често пати не омаловажувале, не злоупотребувале или ни се закануваке дека за нешто ќе не кажат на нашите родители.

За сите негативни мисли треба добро да размислиме, да сватиме од каде потекнуваат нашите негативни уверувања и да ги исфрлиме од нашата подсвест.

       Многу е важно да сватиме дека сите тие луѓе кои ни ги всадиле негативните уверувања, го правеле тоа според нивното разбирање, свесност и знаење кое го имале. Ако и понатаму ги окривуваме, само ја префрламе одговорноста од себе. Окривувајќи ги другите, само ја губиме својата енергија и остануваме жртва до крајот на животот. Разбирањето на другите ни овозможува да го решиме проблемот и да преземеме контрола над својата иднина бидејќи минатото не може да се промени, а иднината ја определуваат нашите сегашни размислувања.

ДАЛИ СЕТО ОВА Е ВИСТИНА И РЕАЛНО?

    Ако се запрашаме дали ова е вистина и реално, одговорот може да биде ДА – ако веруваме дека е вистина, или НЕ – ако веруваме дека не е вистина. Одговорот може да биде различен во зависност од тоа како ние гледаме на работите.  Како што оптимистот и песимистот гледаат различно на иста работа, така и сите ние имаме право да избереме едно од можните различни мислења кои произлегуваат од нашето убедување. Но најчесто (за жал) ги одбираме истите мисли како што мислат другите, мнозинството, нашите родители или пријатели. Сигурно е дека тешко можеме да искажеме поинакво мислење од мислењето на средината бидејќи однапред сме свесни дека ќе бидеме неприфатени и отфрлени од истата средина. Но да не заборавиме дека големите дела и научни откритија биле создадени од луѓе кои биле неприфатени од средината, изложени на подсмев и прогласувани за „чудни„.

     Сe’ што ќе одбереме да мислиме, постанува вистина за нас. Бидејќи нашите мисли можат да бидат различни, и нашите животи, искуства и убедувања можат да бидат многу различни. Затоа да ги преиспитеме своите мисли и да не дозволиме надворешните негативни влијанија и случувања во нашиот живот да извршат промена на нашата определба за користење на моќта на позитивните мисли. Секој почеток е тежок, негативните случувања нашле потпора во нашите сомневања во нашата определба, но порано или покасно (кога ќе исчезнат сомневањата во нашата определба), се’ ќе си дојде на свое место. Позитивните промени во нашиот живот ќе станат стварност.

     Се додека не ја сватиме врската помеѓу внатрешните мисли односно нашите верувања и случувањата во нашиот живот, можебе да бидеме само несвесна жртва на самиот себе.

КАКО ДА СЕ ПРОМЕНИМЕ?

Многу луѓе, по неуспесите на разни полиња во животот, се разочаруваат, се повлекуваат

во себе или пак се лутат на себе и светот околу себе. Притоа се откажуваат од секакви активности за промена на постоечката состојба и не веруваат во ништо што би можело да изврши промени во нивниот живот. Но надеж мора да постои, ништо не е вечно и непроменливо. Излез од таквата ситуација постои, но треба да одлучиме да го побараме. Сите сакаме подобар и поуспешен живот, но не сакаме самите да се промениме. Повеќе би сакале да ги промениме другите околу нас и нивното однесување со нас – но тоа е невозможно ако не почнеме со нашите внатрешни промени, нашиот начин на размислување, нашите изговорени мисли и нашето однесување.

Но ние се плашиме од промени или сме тврдоглави и даваме голем отпор на промените на својот начин на размислување. Дали треба и понатаму да продолжиме со нашата тврдоглавост или веќе сме свесни дека промените се неопходни за да го добиеме она што го сакаме од животот? 

За да започнеме со промените мораме најпрво да се убедиме дека тоа го сакаме. Ако сме се одлучиле, можеме да ги започнеме промените со разни методи, но сите тие методи се сведуваат на три можни пристапи: ДУХОВЕН, МЕНТАЛЕН и ФИЗИЧКИ ПРИСТАП (промени на духот, умот и телото). Најчесто се започнува со духовниот пристап (како што се медитацијата или молитвата), но многумина започнуваат со менталниот пристап или (ако западнале во поголема криза) бараат помош од психијатриски третмани. Ако постои желба за промена и личен развој, тогаш секоја промена со која сме започнале ќе води кон друга промена за која и не сме биле свесни дека постои и позитивно влијае на нашиот развој. Така, ако сме започнале со духовниот пристап, набргу ќе сватиме дека видот и количината на храната која ја внесуваме во нашиот организам битно влијае на нашето физичко здравје, изглед и нашите чувства кои влијаат и на нашите мисли. Секако дека овие сознанија можеме да ги стекнеме и на разни други начини.

ВНАТРЕШНИ ОТПОРИ НА ПРОМЕНИТЕ

         

         Кога веќе сме се одлучиле да го промениме својот начин на размислување, се појавува силен внатрешен отпор поради старите заблуди. Но и нестрпливоста односно  очекувањето да се промениме одма, е причина за таквиот отпор. Иако процесот започнува во оној момент кога почнуваме да размислуваме за промените, потребно е време за учење на новите лекции за промените кои ги очекуваме. Ако сакаме да преминеме во другата соба, потребно е да станеме од столицата и да направиме неколку чекори до другата соба, но не и понатаму да седиме и посакуваме да се најдеме во другата соба – што не е можно, како што неможеме да се решиме од проблемите ако не ги направиме оние неколку чекори кои ќе не доведат до решение. Затоа потребна е СВЕСНОСТ за својата одговорност за создавање на ситуации или состојби кои не водат кон целта. Во минатото несвесно сме создавале и искуства кои негативно се одразувале врз нашиот живот, но сега кога ја прифаќаме одговорноста за она што ни се случува, мораме во себе да ја препознаеме снагата која нашите мисли ги претвора во наши искуства и свесно да ја користиме за позитивни случувања во нашиот живот.

        Нашите постапки често ги откриваат нашите отпори со кои треба да се соочиме и да ги надминеме. Ваквите постапки кои се манифестираат во различни ситуации, можат да бидат: напуштање на просторијата, нагла промена на темата, често одење во ВЦ, чувство на мачнина, одолговлечување со некоја активност (чувство на отсутност, правиме нешто што не е битно, правиме грешки или штети поради невнимание) и сл. Притоа, често претпоставуваме некои работи за да ги оправдаме своите отпори (нема ништо да променам со тоа, не вреди толкав труд, тие не можат да ме сватат, нема да прифатат бидејќи не им одговара, времето ќе покаже дека сум бил во право, мојот случај е поинаков од другите, и сл.).

       Соочувањето со отпорите преку самопосматрање, пратењето на нашето спротиставување и продолжувањето со менталните промени, ни овозможуваат брзо прифаќање на позитивните промени во нашиот живот.

***

Иако досега посебен акцент беше ставен на стекнатите уверувања како причина за отпор и тешко прифаќање на промените, овде ќе истакнеме уште неколку фактори кои пружаат отпор на позитивните промени:  

   - Користење на изговори за да се спротиставиме на промените ( несмеам да отсуствувам од работа, ја немам книгата да ја прочитам, докторот ми забрани да се заморувам, немам соодветен алат, сеуште не е време за тоа, сега звездите не ми се наклонети и сл.)

   - Користење на некои концепти за себе, за да избегнеме промени (престар сум за тоа, премлад сум, предебел сум, премногу глуп, премногу сиромашен, многу неозбилен и сл.)

   - Тактика на одложување на промените ( ќе почнам од следната година, сега немам време, презафатен сум за да размислувам сега за тоа, прекасно е за тоа, и сл.)

   - Одбивање на потребата за промена ( се е во ред со мене, јас немам никакви проблеми, ништо не можам да променам, и сл.)

   - Страв од промени и неизвесности. Ова е една од најчестите причини за отпор (можеби нема да успеам, сеуште не сум подготвен за тоа, што ќе мислат луѓето за мене, тешко поднесувам промени, можам да ги изгубам пријателите, и сл.)

ЗОШТО НЕ СМЕ ДОСЛЕДНИ НА СВОИТЕ ОДЛУКИ ЗА ПРОМЕНИ?

     За сите наши навики, за искуствата кои ги доживуваме и истите шеми на однесување кои ги повторуваме, постои потреба во нас која е во согласност со нашите уверувања. Постои нешто кое е всадено во нас и не насочува кон користење на исти навики, исти доживувања и однесувања кои ни носат исти искуства. Да се запрашаме само колку пати сме се одлучиле дека ќе престанеме со пушењето, дека нема повеќе да дозволиме да не искористуваат, дека нема повеќе да навредуваме или да се лутиме, дека нема да си дозволиме да се прејадуваме или пијанчиме, дека нема да залетуваме во штетни љубовни врски или непроверени пријателства ... и многу други одлуки за промена на нашето однесување, а сепак не сме останале доследни на нашите одлуки.

Секако дека непочитувањето на нашите одлуки од наша страна остава негативни последици врз нас – се прекоруваме дека не сме доследни и немаме доволно дисциплина, снага и воља  да издржиме, а со тоа ја зголемуваме нашата грижа на совеста.

      Но тука изледа грешиме. Се’ она од што покушуваме да се ослободиме во нашиот живот, е само последица која поново се појавува кога ќе попушти нашата воља. Затоа потребно е да ја откриеме причината, а таа нема никаква врска со снагата, вољата или дисциплината. Веќе рековме дека за нашата состојба и постојаното исто однесување постои потреба во нас. Ако нема потреба, ќе нема ни желба за пушење цигари, за земање на преголеми количини на храна и сл. Но како да се ослободиме од потребата што постои во нас?

 Мораме да сватиме дека сме створиле мрежа на ментални услови во себе, а за да се ослободиме од менталните стеги кои не ни дозволуваат да ги спроведеме одлуките за саканите промени - мораме да ја расплетеме таа мрежа.  Менталните услови ги штитат создадените потреби во нас, а се спротиставуваат на нашите одлуки за промени бидејќи тие не се во согласност со нашите уверувања.

       За да ја промениме причината (менталните услови во себе) и за да ја имаме посакуваната последица, мораме да бидеме стрпливи и внимателни. Пред се, треба да се сакаме самите себе – а тоа е услов за да почнеме со промените на се’ што е старо или да извршиме свесно преиспитување на менталните услови во себе и да ги промениме во согласност со новите сознанија. Новите сознанија создаваат нови мисли, а новите мисли – нова реалност. Така, ослободувањето од проблемите кои имаат негативно влијание во нашиот живот, ќе можеме да го постигнеме  само ако новите мисли и искуства создадат  доволно силен надворешен ефект кој ќе изврши промена на менталните услови во себе. Ако се сакаме самите себе, тогаш знеме дека љубовта према себе создава чувство на сигурност и доверба во себе. Самопочитувањето и сигурноста се предуслов за позитивните промени во нашиот живот (ги рушат старите ментални услови во себе, а со тоа исчезнува потребата во нас од негативните навики од кои сакаме да се ослободиме). Сега, кога причината исчезнала (старите ментални услови во себе), нашата воља, снага и дисциплина ќе бидат доволни да се ослободиме од се’ она за кое мислиме дека негативно влијае врз нашиот живот, а со тоа ќе се ослободиме и од грижата на совеста која се јавуваше кога не успевавме во нашите намери за позитивни промени.

ДА ПОГЛЕДНЕМЕ НЕКОЛКУ НАШИ УВЕРУВАЊА И ОДНЕСУВАЊА:

    - Ако немаме доверба во сопствените способности  односно ако нашето уверување е дека не ќе можеме сами да ја завршиме некоја работа, тогаш надворешната манифестација на тоа уверување ќе биде постојаното одолговлекување со започнување на таа работа. Со тоа губиме многу време и енергија, ќе се окривуваме поради нашето одолговлечување, ќе се навредуваме самите себе и ќе се чувствуваме безвредни. Вреди ли тоа? Какви чувства и мисли имаме, такви промени и заслужуваме.

     -  Ако сме исполнети со завист према другите, никогаш не можеме да се радуваме кога другите се среќни. Нашите коментари обично ќе бидат „ Ќе бидам среќен кога и јас би го имал тоа’’, или пак „О, зошто тоа никогаш мене не ми се случува’’. Таквите негативни чувства и мисли никогаш нема да ја привлечат среќата. Зависта ја кочи личноста во личниот  развој и позитивните промени.

     - Самодовербата не тера напред, ни дава храброст, упорност, сила и моќ, не дозволува колебање, има позитивен приод кон целта и овозможува креативност и успешно завршена работа. Ова е добар пример за врската помеѓу внатрешните мисли односно нашите верувања и случувањата во нашиот живот.

    - Самокритиката некогаш помага за да ги согледаме своите слабости и да се ослободиме од грижа на совеста, но не смееме да дозволиме таа да завладее со нас бидејќи негативно влијае врз нашиот живот. Причините можат да бидат од различна природа, но последиците обично се лоши мисли, одложување на некои работи и мрзливост. Менталната енергија треба да ја насочиме на ослободување од стариот начин на размислување и создавање на нов начин на размислување. Ако стекнеме самодоверба, тогаш работите ќе се променат. Затоа да не го губиме времето во самокритика за она што не сме можеле да го избегнеме, бидејќи тоа сме го направиле поради внатрешните уверувања кои сме ги имале и кои не навеле на тоа. Да ги промениме таквите уверувања зашто мислите можат да се менуваат. Потребна е само спремност да се ослободиме од начинот на размислување кој создава такви ситуации. Ако често се критикуваме и омаловажуваме, треба да се запрашаме кого го малтретираме и кон што водат негативните мисли? Да, негативните мисли водат кон негативни случувања во нашиот живот.

ПРИНЦИПИ НА КОИ ТРЕБА ДА СЕ СЕ ПРИДРЖУВАМЕ

Сите теории се бескорисни, ако не знаеме како да ги користиме. За да внесеме позитивни промени во нашиот живот, мораме да научиме како да ги користиме нашите сознанија, од каде да почнеме, што треба да промениме, колку време е потребно за да завладее повратниот позитивен ефект на нашите промени, на кои принципи треба да се придржуваме ... Најверојатно и самите заклучивте дека се’ е индивидуално и зависи од самите нас, но мораме да се придржуваме на принципите на дејствување за успешна реализација на нашата цел: 

-          Негување на спремност да се ослободиме од минатото.

-          Контрола на умот. Нашите стари мисли се минато, единствено сегашните мисли можеме да ги контролираме – а тие ја креираат нашата иднина.

-          Опростување на себе и другите околу нас кои не повредиле. Тоа го ослободува нашиот ум и енергија која можеме да ја користиме за креативни цели.

Притоа мораме да бидеме свесни дека при ослободувањето од одреден начин на размислување односно при секоја промена се јавува отпор кој треба да го совладаме. Понекогаш, ослободувајќи се од некоја лоша навика (пр. пушењето) ќе ни се појават многу други поприотитетни проблеми кои треба да ги решаваме. Но тогаш можеме да сватиме дека некои лоши навики се последица а не причина. Ослободувајќи се од причината, се ослободуваме и од несаканите последици.  Затоа е потребна силна воља и упорност да продолжиме со реализација на нашата желба за позитивни промени. Притоа не мораме секогаш да знаеме како да продолжиме. Ако имаме воља и верба дека ќе успееме во нашите намери, нашата подсвест (или универзална интелигенција) ќе пронајде начин како тоа да го направи. Нашите мисли кои сега не преокупираат и зборовите кои ги изговараме, создаваат последици кои ја креираат нашата иднина.

СПОЗНАЈ СЕ САМИОТ СЕБЕСИ! (и помогни си!)

                                                            СПОЗНАЈ СЕ САМИОТ СЕБЕСИ!

 

      Самиот наслов асоцира на една позната мисла на големиот антички филозоф Сократ - “Спознај се самиот себеси!”. Очигледно е дека интересот за самоспознавањето бил актуелен од најстарите времиња, иако и денес е голема енигма за многу од нас. Можеби ќе се запрашаме зошто сеуште не сме доволно свесни за суштината на едно толку битно прашање од нашиот живот, но одговорот е многу едноставен – не сакаме, не можеме, не сме имале можност да дојдеме до такви сознанија, или не веруваме во моќта на нашето спознание за самите себе. Сепак мило ќе ми биде ако одвоите малку време и го прочитате овој краток воведен текст на оваа тема која можеби ќе внесе позитивни промени во вашиот живот, или ќе ве наведе на размислување за областа за која што досега не сте имале никакви сознанија.

      Се’ што работиме, го работиме најдобро што можеме во рамките на нашата свесност, разбирање и знаење кое го имаме. Кога ќе спознаеме повеќе, работите ќе ги работиме поинаку. Овој текст ни дава можност да спознаеме повеќе за нас, за влијанието на нашите убедувања, ставови и мисли врз нашиот живот и можностите за внесување позитивни промени во нашиот живот.

      Како што гледаме, и денешната тема се однесува на духовните спознанија кои се актуелни, но често изворно се неприлагодени за практична примена.  Во моите излагања настојувам да бидам поконцизен и попрактичен, за да се задржи концентрацијата и полесно да се прати суштината на обработуваната тема.

***

Мислата го оплеменува духот, а духот ја оплеменува мислата. Мислата може да биде позитивна или негативна, но човек со оплеменет дух не може да мисли негативно. Мислите ја обликуваат нашата стварност - затоа мораме  да обратиме поголемо внимание на нашите мисли и свесно да размислиме со какви мисли е преокупиран нашиот ум.  Да ги обликуваме нашите мисли спрема нашите желби и потреби, да се ослободиме од омразата, од желбата за освета, од негативните размислувања и очекувања од некои наши активности - и во потполност да ги исфрлиме сите негативните мисли кои секогаш негативно се рефлектираат во нашиот живот и нашето здравје.

       Ние сме господар на нашите мисли, а сите мисли ги создава УМОТ. Снагата на умот е најголемата снага со која располага човекот, но најчесто најголемиот дел од нас не знае да ја користи. Посакуваме се и сешто, нашиот ум е преокупиран со позитивни и негативни мисли кои се одраз на нашите стекнати ставови, но не сме свесни дека се’ што имаме или немаме е наша сопствена заслуга. Се’ што правиме е резултат на нашите животни уверувања. Нашите мисли и чувства ги создаваат нашите искуства и животни уверувања, а секоја мисла во нашиот ум ја креира нашата иднина. Но мислата може да се менува ако сватиме дека нашите животни ставови можат негативно да влијаат врз нашиот живот. Затоа почетокот на позитивните промени е токму сега – во сегашниот момент. Клучот на таквите позитивни промени е во промената на негативните ставови према себе, прифаќање и поштување на самиот себе.

      Ако научиме да се сакаме и поштуваме самите себе, ќе ги сакаме и поштуваме и другите, ќе исчезне омразата, љубомората, огорченоста, грижата на совеста и сите други негативни мисли кои не оптеретуваат во секојдневниот живот. Опростувањето на своите и туѓите грешки создава нова состојба на духот, а состојбата на нашиот дух е одговорна за болестите на нашето тело. Ако создадеме мир и хармонија во своите мисли, истите ќе завладеат и во нашите животи.

     Да ги разгледаме поконкретно ваквите спознанија и потребата од промена на некои наши ставови и убедувања. Да си помогнеме и внесеме позитивни промени во нашиот живот.

   1. Што и колку даваме, тоа и толку добиваме.

За суштината на овој став веќе зборувавне во горното излагање, но овде само ќе го дополниме. Она што мислиме за себе и за животот, тоа постанува реалност во нашиот живот. Ова најдобро може да се илустрира со следните две можни изјави:

-          Сите се против мене, ништо не ми оди како што треба.

-          Сите се пријателски расположени према мене и ми помагаат.

  Секоја од овие изјави одразуваат сосем различни искуства, а различните искуства создаваат различни ставови кои  предизвикуваат и различни мисли.

   2. Секоја наша мисла која ја одбираме и во која веруваме, е подржана од универзалните вселенски законитости.

Нашата свест може да разликува добро и лошо, можно и неможно (иако може и да не излаже), но нашата подсвест прифаќа се’ во што самите веруваме и ја реализира нашата мисла. Ако ова го знаеме, многу подобро е да го избереме ставот „Сите се пријателски расположени према мене и ми помагаат„ а не ставот „Сите се против мене, ништо не ми оди како што треба’’. Вселенските сили никогаш не не’ проценуваат или критикуваат, тие ги прифаќаат нашите лични верувања кои се одразуваат и врз нашите животи. Ако веруваме дека сме сакани од средината, тогаш ќе бидеме опкружени со луѓе кои не сакаат бидејќи според универзалните вселенски законитости – сличностите се привлекуваат.

   3. Да се ослободиме од штетните предрасуди стекнати во животот.

Она што мислиме дека е најдобро, тоа и го правиме. Но сигурно би правеле уште подобро кога би знаеле и кога би имале поголемо разбирање и свесност за тоа што го правиме. Затоа не треба да се осудуваме за тоа што сме го правеле погрешно поради нашите штетни предрасуди стекнати во животот. Многу фактори во животот влијаат при формирањето на нашите ставови, најчесто несвесно или како сплет на околности на кои не сме можеле ниту знаеле свесно да делуваме. Да спонмеме неколку околности кои силно влијаеле врз нашиот живот:

        - Во детската возраст, учиме и го доживуваме животот според реакциите на возрасните кои не опкружуваат. Ако сме биле опкружени со луѓе кои биле несреќни, напнати, лути на себе и средината, нечувствителни, експлозивни и склони кон разни пороци (пијанство, коцка и сл.), тогаш сме примиле многу негативно во себе (Тој е крив за се’;  Не успеав; Неможам да се снајдам; Уште еднаш не правам вакви глупости; Несакам никого да видам; Никој не ми е потребен, и сл.).  Ваквите предрасуди и насилните однесувања создаваат живот со многу фрустрации. Овде да не го заборавиме и влијанието на надворешната средина при детската возраст - другарите, комшиите, роднините, однесувањето на другите деца према нас, училиштето ...

        - Во зрелата возраст, емоционалната атмосвера доживеана во детска возраст, несвесно ја пренесуваме во својот дом. Притоа не размислуваме дали е тоа добро или лошо бидејќи тоа е за нас начин на живот кој сме го понеле од својот дом. Истотака ги пренесуваме и емоционалните односи на родителите према нас, или односите кои постоеле помеѓу нив.

      - Родителите не се виновни за стекнатите фрустрации во родителскиот дом. Затоа не смееме да ги обвинуваме. Тие не можеле да не научат на нешто што и самите не го знаеле. Покрај тоа ние не можеме да ги разбереме проблемите со кои се соочувале и нивните предрасуди кои ги стекнале додека биле деца (ако биле свесни за своите предрасуди, поинаку би се однесувале со нас).

  4. Нашата моќ е секогаш во сегашниот момент.

Креирајќи ги нашите искуства во животот, несвесно сме подложни на нашите уверувања стекнати во детството. Се’ што досега сме доживеале е одраз на нашите мисли и нашите уверувања. Но, тоа е нашето минато кое мораме да го заборавиме ако сакаме подобра иднина – а иднината ја креираме во сегашноста. Затоа е важен овој момент и она што сега го одбираме да мислиме и да веруваме. Сегашните мисли и верувања ја одредуваат нашата иднина. Затоа да бидеме свесни за она што мислиме во овој момент.

  5. Основата на се’ е нашата мисла, а мислата може да се менува.

       Нашето искуство создало кај нас одреден начин на размислување и навика да го применуваме во животот, без да сме свесни дека тоа размислување е наш избор. Но ние можеме да го промениме нашето размислување или некои мисли кои негативно влијаат на нашиот живот. На пример ако мислиме дека ние не сме способни за некои работи, тогаш ќе си создадеме чувство на помала вредност и тоа ќе биде причина за промена на нашето надворешно однесување. Всушност, сите наши наворешни искуства се последица на нашите внатрешни мисли.  А мислите можат да се менуваат – ако ја промениме нашата претходна мисла, ќе исчезне и чувството кое направило промена во нашето однесување. Значи, промената е во сегашниот момент, а минатото нема никаква моќ врз нас.

       Ако го знаеме ова, тогаш да ги отфрлиме негативните мисли кои сите сме ги доживеале во некои моменти. Што повеќе неверуваме во себе, се мразиме или чувствуваме грижа на совест, толку повеќе ни се случуваат негативни работи во животот. И обратно, колку се помали чувствата предизвикани од негативни мисли, толку повеќе ќе забележуваме успеси на разни полиња во животот. Затоа, мораме да се запрашаме:

       Врз основа на кои стандарди сум дошол до негативното мислење за себе?

       Зарем јас немам право на успешен и посреќен живот исполнет со љубов, радост и здравје?

  6.  Негативните чувства се причина за сите наши проблеми.

Често пати сме оптеретени со огорченост или омраза према некој кој не повредил;  се плашиме од промени, од непознати работи, од освета, од неуспех или разни непријатни случувања кои можеме да ги доживееме при различни околности; изложени сме на разни критики или критикуваме се она што не е во согласност со нашите убедувања (или интереси), чувствуваме грижа на совеста кога некого сме повредиле или оштетиле поради разни причини (некогаш и ненамерно) ... и многу други негативни чувства кои ги оптеретуваат нашите мисли и ги создаваат главните проблеми во нашиот живот и нашето телесно здравје. Притоа, за сите негативни работи кои ни се случуваат ги окривуваме другите, без да преземеме одговорност за таквите наши искуства.

         Но, ние сме одговорни за се што ни се случува во нашите животи и сите надворешни случувања се одраз на нашата внатрешна состојба. Така на пример ако ние често размислуваме дека сме неприфатени од средината, дека сите се против нас, дека никој не доаѓа да ни помогне кога ни е потребен, дека сите не искористуваат или не избегнуваат за многу работи – тогаш, покрај негативните чувства кои ги доживуваме, таквите работи навистина ќе почнат да ни се случуваат бидејќи тоа е нашата животна шема. Доколку престанеме да размислуваме на овој начин за себе, тогаш таквите луѓе кои сме ги привлекувале со нашите негативни мисли, ќе исчезнат од нашиот живот и ќе малтретираат некого друг.

  7.  Да го промениме својот став према минатото.

Минатото не можеме да го промениме, но можеме да го промениме својот став и сваќање на она што ни се случувало во минатото. Не смееме да си дозволиме да се казнуваме во сегашноста, затоа што некој, некогаш одамна, не повредил во минатото.

      Најпрво да се ослободиме од омразата, желбата за освета и огорченоста која не оптеретува. Затоа мораме да бидеме спремни на опростување, секому и на себе. Ако не знаеме како тоа да го направиме, доволно е да сме спремни да опростиме. Со тоа ќе го започнеме процесот на позитивни промени во нашиот живот.

     За да се опрости, потребна е желба да заборавиме, да кренеме раце од се што не оптеретува од минатото, без никакви расправии. Желбата да заборавиме е доволна, за се друго ќе се погрижи нашата подсвест и вселенските сили. Да си помогнеме самите на себе, зашто и сите болести доаѓаат од неможноста да се опрости.

    Второто што можеме да го направиме е да се ослободиме од сите стекнати стравови. Ако се увериме дека се’ е безнадежно и ја избереме улогата на беспомошна жртва, тогаш и вселенските сили  (преку подсвеста) ќе не подржат во тоа негативно верување и се’ ќе ни се случува онака како што сме се увериле. Зошто тоа да си го дозволиме?  Затоа да се ослободиме од таквите негативни идеи и верувања, да се ослободиме од сите стекнати стравови и со позитивни мисли да внесеме позитивни промени во нашиот живот. Дури и нашето верување во Бога мора да биде со вера дека Бог ни помага, дека тој е со нас и работи на наше добро, а не дека и Бог е против нас.

  8.  Сакај се самиот себе си!

Веќе рековме дека клучот за позитивните промени во нашиот живот е во промената на негативните ставови према себе и прифаќањето и поштувањето на самиот себе. Само човек кој научил да се сака и поштува самиот себе, ќе може да ги сака и поштува и другите околу себе. Љубовта према себе создава чувство на сигурност и доверба во себе. Самопочитувањето и сигурноста се предуслов за позитивните промени и успех во иднина. Луѓето кои се сакаат самите себе имаат позитивни мисли и никогаш не злоупотребуваат – ниту себе, ниту другите. Да би се сакале самите себе, никогаш не смееме да се критикуваме. Критизерството носи негативни мисли и чувства, затоа мораме да имаме разбирање за себе и да не дозволиме негативните мисли да не влечат назад.

***

    Но некогаш погрешно се сфаќа поимот „љубов према себе„. Тоа не значи суета, ароганција или вообразеност – зашто тоа не е љубов. Тоа е прикриен страв. Љубовта према себе е возвишено чувство кое го исполнува срцето и може да оди во различни правци: љубов према животот, према убавините кои не опкружуваат, према знањето, према други личности, према сопственото тело, према совршенството на природата, према новите духовни и материјални спознанија, према работата, разновидната флора и фауна, и сл.

МЕДИТАЦИЈА И КОНТРОЛА НА УМОТ

                                                 МЕДИТАЦИЈА И КОНТРОЛА НА УМОТ

Како и креативната Визуелизација, Медитацијата е основа за спознавање на духовните влијанија и тајните во Материјалниот свет, но истовремено е и основа за спознавање на повисоките духовни светови (Највисокиот свет - кој е изворна енергија на универзумот, Креативниот свет и Астралниот свет - кој се најдува одма над Материјалниот свет). За запознавање на овие светови, потребно е и соодветно ниво на свест кое се развива низ процесот на индивидуализација на свеста (Спиритуално ниво на свест кое е Највисоката свест или Бесконечната Божествена свест, Ментално ниво на свест или нивото на Умот, Емоционално ниво на свест и Материјално ниво на свест). Пошироки објаснувања за четирите Светови и четирите нивоа на Свест можат да се најдат во претходните постови од овој Блог.

       Сепак, овде нема да зборуваме за многубројните методи за медитација кои се користат за спознавање на духовните светови и нивото на свеста во тие светови бидејќи тоа е широка тема со која ќе се запознаеме при проучувањето на некои поедноставни но корисни медитативни методи кои се применуваат во разните системи на Јогата и Факиризмот.

       Овде поопширно ќе се запознаеме со практична примена на медитацијата за Контролата на Умот, со цел да ја прошириме нашата свест и да се научиме да ја пробудиме латентната моќ на умот. На медитативно ниво умот може да се вежба преку инструкции својствени за него (слики и мисли или зборови) и да го презема управувањето за постигнување на бескрајни можности на медијантот.

       Значи Моќта на контролата на умот врз телото, мислите, емоциите, концентрацијата, човековите активности, здравјето, решавањето на сложени проблеми и во многу други свери на човековите активности, е тесно поврзана со медитацијата (но и со визуелизацијата, со која веќе пошироко се запознавме).

 Веќе видовме дека Медитацијата се однесува на Нивото на Умот, односно навлегувањето во медитативна состојба се случува при смалени вибрации на мозокот (8 до 12 Hz) или Алфа ниво - кое намерно ги предизвикуваме, но ваквата состојба на нивото на умот се јавува и непосредно пред спиење или одма после будење. При потполно будна состојба во која ги извршуваме нашите секојдневни обврски, ние сме во Бета ниво (или на „надворешно свесно ниво’’), но со вежбање на Контролата на Умот можеме самоволно да навлеземе во Алфа ниво, а сепак да задржиме будна состојба и потполна присебност.

КАКО ДА МЕДИТИРАМЕ?

Медитацијата е првиот чекор за „Контрола на умот“.  Уште во самиот почеток чувствуваме пријатно смирување, а со продолжување на медитацијата навлегуваме се’ подлабоко во себе и не обзема посилно чувство на внатрешен мир и отсуство на грижи или лутина. Притоа чувствуваме и телесно опуштање поради неутрализацијата на активностите на умот кои го доведуваат нашето тело до нарушување на здравјето. Нашето тело е создадено да биде здраво и има сопствени механизми за излекување, но тие се блокирани од умот кој не е обучен да ги контролира. Во почетните вежби на медитација постои можност да ни се наметнат некои од чувствата и мислите кои не оптеретувале пред медитацијата, но нетреба да им даваме значење (за да не добијат моќ) бидејќи по краткотрајно вежбање тие нема повеќе да се јавуваат а медитацијата целосно ќе ги ослободи самоисцелувачките моќи на телото и ќе му ја врати енергијата која се трошела при нервната напнатост поради негативните влијанија на надворешната средина.

         Затоа најпрво ќе научиме како да медитираме и да постигнеме Ниво на Умот каде ќе почувствуваме внатрешен мир и опуштеност, а потоа ќе можеме да ја ослободиме својата имагинација (која ја објаснивме во претходниот пост за Креативна визуелизација) и да решаваме разни проблеми.

       Сега ќе разгледаме еден добар пример за медитација односно навлегување во медитативна состојба или Алфа ниво на свеста (според „Силва метод за контрола на умот“, кој е присутен во стотина земји во светот).

Наутро, после будењето и евентуална посета не купатилото, поново се враќаме во креветот (но за секој случај го навиваме и саатот да звони после 15 минути, за да не ни се случи да заспиеме при медитацијата). Ги затвораме очите, но свртени нагоре према очните капаци, под агол од околу 20 степени. Ваквата положба на очите ги снижува вибрациите на мозокот и почнуваме да навлегуваме во Алфа ниво на Умот. Притоа почнуваме и да одбројуваме наназад од 100 према 1, покроце, на секои две секунди. Додека броиме, мислиме на броењето и при крајот веќе ќе го достигнуваме потребното Алфа ниво односно нивото на медитација.

       Впечатоците од ова ниво на Умот се различни, во зависност од тоа кој колку го користел во секојдневниот живот (несвесно). Науто, одма после будењето, скоро сите (барем за момент) го доживуваат ова ниво пред да се расониме. Во текот на спиењето човекот најчесто поминува низ три нивоа: – Тета (при мирен сон кога мозочните вибрации се пониски од Алфа нивото), Бета ниво ( ниво на будна состојба или при сонување) и Алфа ниво кое е премин кон будното ниво (Бета) и во кое секој различно се задржува при утринските активности додека се расони. Оние кои подолго време се задржувале во Алфа ниво (без да се свесни) при медитацијата нема посебно да ги почуствуваат промените, но сепак треба да продолжат со вежбите за да можат свесно да ја користат медитативната состојба.

       За да го совладаме методот на брзо навлегување во медитативна состојба, потребно е неколкунеделно утринско вежбање, но со различно време поради смалување на одбројувањето по секои 10 дена. Првите десет дена се брои од 100 до 1, вторите 10 дена се брои од 50 до 1, понатаму од 25 до1, па од 10 до 1, и конечно последните десет дена се брои од 5 до 1. Значи, на крајот на вежбата веќе ќе можеме многу брзо да навлегуваме во медитативна состојба, иако и ова време можеме да го намалиме по подолготрајно користење, односно скоро моментално да навлегуваме во медитативна состојба според нашата желба или потреба.

       За излегување од Алфа нивото, се користи само еден метод -  ментално си ја задаваме следната инструкција:  „Додека бројам од 1 до 5, покроце ќе излезам од ова ниво, ќе бидам потполно буден и ќе се чувствувам многу попријатно. Еден – Два (се припремаш да ги отвориш очите), - Три (ги отвораш очите), - Четири – Пет, очите ми се отворени, потполно сум буден и се чувствувам многу пријатно.

       Значи воспоставуваме две рутински постапки – една за влез во Алфа ниво (медитативно ниво), а друга за излез од ова ниво. Но морам да напомнам дека немораме стрикно да се држиме до дадените инструкции ако создадеме свој начин за постигнување на целта. Ова е само еден пример кој дава добри резултати. Кога ќе научиме наутро да навлегуваме во медитативно ниво со броење од пет до еден, оваа метода ќе можеме да ја применуваме во било кое време во денот.

     Сега ќе изнесам уште две кратки додатни вежби: - Сместете се удобно на фотеља, столица или кревет. Покушајте да се сконцентрирате на еден дел на телото и ќе почуствувате пријатна топлина и опуштање. Истото тоа направете го со друг дел на телото ... за да би го свесно опуштиле. Почнете од левото стапало, па целата лева нога, преминете на десното стапало, и продолжете до лицето, очите ... и конечно до кожата на главата. Ќе бидете изненадени колку многу сте биле напнати пред изведувањето на оваа вежба. Јас многу често ја применувам оваа вежба но парцијално на делови кои сакам да ги опуштам (градите, стомакот, нозете кога ми се студени ...) и задоволен сум од постигнатите резултати.

Во втората вежба сконцентрирајте се во една точка на спротивниот зид (или на плафонот, ако лежите). Избраната точка треба да биде на околу 45 степени над равнината на погледот. Гледајте во точката додека ви затежат очните капаци, а потоа затворете ги очите и почнете да броите од 50 према 1. После десетина дена го намалуваме броењето – од 10 према 1, и во последната фаза, која понатаму ќе ја практикуваме како самостојна вежба – од 5 према 1. Овие две вежби можат да се практикуваат во било кој дел од денот.

       Сега се поставува прашањето – Што ќе правиме и за што ќе размислуваме кога ќе навлеземе во медитативна состојба или Алфа ниво?  - Тогаш почнуваме да вежбаме Визуелизација, која е основа за „Контрола на умот“ и со која пошироко се запознавме во претходниот пост.

Постојат и други методи за медитација – концентрирање на монотон звук како што е  ОМММ ..., ОННН ..., АМЕННН ... – искажан ментално или на глас;  потоа со пратење на сопственото длабоко дишење;  или пратење на ударите на тапанот (најчесто при ритуали). Сите овие методи ( и многу други кои се применуваат за подруга цел) доведуваат до смирено медитативно ниво на свеста, но опишаниот метод со броењето наназад има големи предности за вежбање на концентрацијата која е клуч на успехот кој сакаме да го постигнеме. Конценрацијата ни помага за решавање на многу практични проблеми, побрзо учење, подолго памтење и сл.

***

           Се’ што мислиме дека сме го заборавиле, поврзано е со некое случување кое сепак не сме го заборавиле туку не се сеќаваме на таа случка. Ако сме „заборавиле“ некое име, поим, формула, информација – случката е времето кога сме ги чуле или прочитале. Затоа, ако сакаме да се сетиме на нешто што мислиме дека сме го заборавиле, најпрво треба да влеземе во медитативна состојба, да визуелизираме преку менталниот екран (со што веќе порано се запознавме), преку визуелизацијата да се вратиме на изминатите околности во врска со случката за која мислиме дека сме ја заборавиле, и „заборавеното“ ќе се појави.

Така, проживувајќи ја ситуацијата во медитативна состојба, на овој начин можеме да ги „најдеме“ клучевите кои некаде сме ги заборавиле, да се сетиме на денот кога требаше да полагаме, да се сетиме (потсетиме) на некоја лекција која ни е зададена на испит, и сл.

         На сличен начин делуваат и рекламите кои ги гледаме на ТВ. Ги има толку многу што ние не ги запамтуваме, но во одредени околности (кога во продавница ќе видиме некој производ кој бил рекламиран), ние ќе се потсетиме на рекламата, иако не можеме да наброиме ни пет реклами кои ги гледаме на ТВ. На овој начин рекламите влијаат на продажбата, но ова е и добар пример за да можеме да ја согледаме разликата помеѓу памтењето и потсетувањето (сеќавањето).

***

На крај ќе изнесам еден многу едноставен метод за брзо влегување во медитативна состојба која најмногу можеме да ја користиме за потсетување на нешто што сме заборавиле. Така на пример ако треба да се сретнеме со некој човек со кого сме се запознале пред неколку дена но сме го заборавиле неговото име, потребно ни е подолго време за да навлеземе во медитативна состојба, да го визуелизираме и „оживееме“ окружувањето на случката (случка бил моментот кога прв пат сме го слушнале името), и поново да го слушнеме името (да се подсетиме).

Но постои поедноставен и многу брз метод кој моментално ќе не доведе на Ниво на Умот на кое полесно можеме да се сетиме на некои информации. За таа цел ги спојуваме палецот, показалецот и средниот прст на едната рака, и нашиот ум моментално се префрла на пониски вибрации. Ако тоа го направиме одма, чувствуваме некоја мала промена која делува смирувачки на умот, но не е доволна за да го практикуваме овој метод. За потполна функционалност треба да влеземе во медитативна состојба и да си речеме (во себе или полугласно):  - Кога вака ќе ги спојам прстите (сега ги спојуваме) со одредена цел, моментално ќе го достигнам ова ново на умот за да ја постигнам целта.  Со ова упатуваме сугестија до умот, а зборовите може и да се прилагодат на нашиот стил на изразување. Оваа вежба треба да се повторува секој ден во текот на една недела, но притоа треба да ги употребуваме истите зборови. Со ова во нашиот ум ќе создадеме цврста врска помеѓу спојувањето на трите прсти и моментално постигнување на медитативна состојба. Сепак, за да ја постигнеме целта мораме да го визуелизираме и окружувањето на случката.

Петар Лука